Της Λίτσας Φιλίππου.
Της Λίτσας Φιλίππου.
Πριν με κρίνεις φόρεσε τα παπούτσια μου. Ταξίδεψε μέσα απο τη διαδρομή της ζωής μου. Πέρασε απο τα σοκάκια της καρδιάς μου. Κάνε μία στάση στα άδυτα της ψυχής μου. Βάδισε στο παρελθόν μου. Φτάσε μέχρι το παρόν μου. Προχώρησε πιο πέρα αν μπορείς. Ακολούθησε τα βήματα μου μέχρι το τέλος.
Μπες στην υπαρξή μου και άδειασέ την.
Ψηλάφισε τις πληγές μου. Άγγιξέ τις απαλά. Νιώσε το αίμα τους ζεστό στα δάχτυλά σου. Άφησε τα μου δάκρυα να τρέξουν καυτά στο δικό σου πρόσωπο. Σκούπισε τα με την συγχώρεση μου. Νιώσε τον πόνο μου να ξεσκίζει τα σωθικά σου. Τα συναισθήματά μου να σε συνταράσσουν. Τα αισθήματά μου να σε συγκλονίζουν.
Αντίκρυσε όσα έζησα με τα δικά μου μάτια, μόνο μην τρομάξεις.
Βίωσε τις δικές μου άσχημες εμπειρίες. Μάζευε προσεκτικά κάθε φορά τα θρύψαλα της ψυχής μου. Να ενώνεις ένα ένα ξανά τα κομμάτια της ύπαρξής μου. Να ξαναρχίζεις όπως και εγώ από την αρχή. Βούτηξε στον πυθμένα της οντότητάς μου. Άγγιξε τον πάτο της αδικίας που έφτασα. Αφέσου στα σκοτεινά μονοπάτια των σκέψεών μου. Άσε τους φόβους μου να σε κυριεύσουν. Τις φοβίες μου να σε αναστατώσουν. Τα βάσανά μου να σε σημαδέψουν. Τις λιγοστές χαρές μου να σε παρασύρουν. Την πρόσκαιρη ευτυχία μου να σε λυτρώσει.
Ζήσε για λίγο την ζωή μου, διάνυσε την δική μου πορεία και μη δειλιάσεις.
Μην δειλιάσεις να αντισταθείς στην αχαριστία των ανθρώπων. Μην παρασυρθείς απο το ρεύμα αυτού του κόσμου. Μην λυγίσεις στον πόνο. Μην φοβηθείς απο την εγκατάλειψη. Μην σε πάρει απο κάτω η μοναξιά μου. Βάδισε μαζί μου μέχρι το τέρμα. Κοίτα πως είναι να αντιστέκεσαι μπροστά στην προδοσία και την εγκατάλειψη. Να μάχεσαι ενάντια στην αχαριστία των ανθρώπων που σε περιβάλλουν. Να αγωνίζεσαι μόνος στον στίβο της ζωής. Να ρίχνεσαι αβοήθητος στην αρένα του κόσμου. Να στέκεσαι αγέρωχος μπροστά στα άγρια θηρία που στοχεύουν να σε κατασπαράξουν. Να τραυματίζεσαι και να μη λυγίζεις. Να γίνεσαι κομμάτια και να χαμογελάς. Να αιμορραγείς και να παλεύεις.
Εισχώρησε στα βαθύτερα μονοπάτια του μυαλού μου.
Άφησε τις δικές μου αναμνήσεις να χαράξουν αυτή τη διαδρομή σου. Τις δικές μου εμπειρίες να διαμορφώσουν το χαρακτήρα σου. Τα δικά μου βιώματα να σε στιγματίσουν σαν προσωπικότητα.
Και εκείνες τις ώρες που θα γίνεσαι κουβάρι. Τις ώρες που θα γίνεσαι ένα με το πάτωμα, άσε την καλοσύνη μου να σε ζεστάνει. Την πίστη μου να φωτίσει τον δρόμο σου. Την αγάπη μου να σε κρατάει ζωντανό. Την ειλικρίνειά μου μου να σε συντροφεύει. Τις αρχές μου να σε καθοδηγούν. Την αξιοπρέπειά μου να σε ανεβάζει ψηλά.
Και όταν φτάσεις στο τέρμα αυτού του ταξιδιού έλα να με βρεις.
Θα σε περιμένω να με κρίνεις πάλι. Να με κατηγορήσεις ξανά. Να μου αποδώσεις λάθη και ευθύνες όπως έκανες τόσο καιρό. Και όταν το κάνεις ν’ αντέχεις να με κοιτάζεις στα μάτια. Να μη χαμηλώσεις το βλέμμα σε κάθε κατηγορία. Να μην ντραπείς σε κάθε χαρακτηρισμό. Να μην αποστέφεις την ματιά σου αλλού σε κάθε καταλογισμό ευθύνης που θα μου αποδώσεις. Φτάνει να είσαι σίγουρος ότι είσαι άξιος, ικανός και καλύτερος απο μένα για να το κάνεις.
Εγώ θα είμαι εδώ και θα σε περιμένω, αν και γνωρίζω ότι μετά απο την πορεία σου στη δική μου διαδρομή δε θα αντέξεις να να με αντικρύσεις ποτέ ξανά. Θα κρύβεσαι πάντα απο ντροπή για όλα όσα είπες και έκανες μέχρι τώρα. Εγώ όμως θα είμαι εδώ να σε περιμένω.
COMMENTS